A 3,210 méteres tengelytávon bőven elfért a dupla kabin, mind elöl, mind hátul keresztbe tett lábbal lehet fetrengeni, amivel a nevében lévő Grandra rá is szolgál. A fűthető, bőrrel bevont (barna és fekete is választható), ISOFIX rögzítési pontokkal rendelkező hátsó üléseket láthatóan
nem csak a poros munkásembereknek tervezték,
és már nem kell szinte függőleges háttámlára számítani sem. Sajnos nem használták ki a pad alatt rejlő lehetőségeket, zárható tárolóhely ott nincs, csak egy lyuk, ahová eldughatjuk apróságainkat a kíváncsi szemek elől.
Elöl még nagyobb a kényelem, a három fokozatban fűthető mellé három fokozatban szellőztethető ülések képesek bármilyen testalkatú ember számára az otthoni fotel kényelmét adni. Nincs mögéjük akasztva mindenféle sallang, milyen fejlesztés van bennük, mennyire high-tech a párnázás, egyszerűen csak jó bennük ülni.
Nagyjából ez az egész autóra jellemző. A Musso nem hivalkodik a többi platós társa felé növő fizikai valójával, pedig ennek a legnagyobb a platója a kategóriában.
A biztonsági felszereltség személyautós,
van sávtartás, sávelhagyásra figyelmeztetés, ráfutásos ütközésre figyelmeztetés, holttér-figyelő, hátsó keresztforgalomra figyelmeztető, táblafelismerő, meg még pár kimondhatatlan nevű elektronikai rendszer, melyek gyerekjátékká teszik a nagy test terelgetését mind terepen, mind városban. Feleekkora autókkal jobban meggyűlik az ember baja, mert itt minden vezetéssegéd jól működik.
A fedélzeti infotainment rendszer akadás nélkül tudta tükrözni a telefonunkat, jól működött a navigáció, kedvünkre tudtuk paraméterezni a kormány előtti kijelzőt is. Valószínűleg senki nem fogja nyomogatni, csak egyszer beállítja, amit látni akar, például a navigációt és a fogyasztást, aztán az idők végezetéig úgy is marad. Nyoma sincs sorjás, recsegő gomboknak, eldolgozatlan felületeknek, igénytelen műanyagoknak, minden finoman klattyan és sehol egy kósza rezonancia, csak a jól összerakottság megnyugtató érzése.
A Ssangyongok hajtását régebben Mercedes-licenc alapján gyártott dízelmotorok adták, ami nagy szerepet játszott abban, hogy megbízzanak a koreai márkában az emberek. Mostanában azonban már egy abszolút saját fejlesztésű 2.2 literes e-XDI LET (Low-end torque) dízelre bízzák a legtöbb Ssangyong, így a Musso hajtását is.
Már a 181 lóerő is tisztességes érték,
de inkább az 1600-2600-as fordulat között végig jelen lévő 420 Nm-es nyomaték az, ami sokat számít, emiatt érezzük kellően fürgének a több mint 2100 kilós haszonjárművet. A Musso létezik manuális váltóval is, de a tesztelt autóban egy Aisin hatfokozatú automata volt, nagy megelégedésünkre.
Mind a lassú menetben, terepen kúszást, mind az autópálya-tempót alacsony fordulaton, nyomatékból lazán hozta a kocsi, miközben
vegyes használatban 9 liter körül fogyasztott,
ami ebben a kategóriában jó érték. Hidegen van egy kis dízel hangja, mint minden más konkurensének is, bemelegedve viszont csak gyorsításkor hallani a négyhengeres brummogását.
Kétféle felszereltséggel lehet választani a Musso Grand Pick-upot, a Plus nettó 7,19 (bruttó 9,13), a Premium nettó 8,79 (bruttó 11,16) millió forintba kerül. Ezeken felül pedig be lehet ikszelni még különböző extrákat, de még hűthető-fűthető, elektromos állítású bőrülésekkel, automata váltóval, mindenféle kameraalapú asszisztenssel, napfénytetővel, 20 colos felnivel is nettó 10,2 millió (bruttó 13 millió) alatt marad az ára, ami elég versenyképes.
Visszaolvasva a tesztet ömlengésnek tűnhet, de nehéz rámutatni olyan részére a Mussónak, ami egyértelműen a gyengesége lenne. Talán a hátsó pad alatti tárolórész kiaknázásában lehetne ügyesebb, de amikor ez minden bajunk egy alapvetően munkagépnek épült autóval kapcsolatban, az beszédes. Egy nagyon kényelmes, az alvázas építés miatt
vontatásra, utazásra, jó gumikkal felvértezve terepezésre is valóban alkalmas
mindenest ismertünk meg benne, amely a tekintélyes méretei miatt inkább városon kívül érzi majd magát otthon.