Dél felé eleinte még falvakon át vezet a 67C, aztán sűrű erdővel borított völgyben találja magát az ember, ami olyan 40-50 kilométeren át tart, a kanyarok többsége tempós és jó ritmusú, élményautózáshoz is kiváló.
Persze egyszer érdemes lassan is megtenni az utat, mert annyi téma van a fényképezéshez a kristálytiszta tavaktól a felhőkbe érő hegyekig, hogy
az ember legszívesebben ötpercenként megállna egy pihenőre.
Véletlenül egy motoros terepraliversenybe is belefutottunk, ahol mi voltunk, ott a résztvevőknek egy patak felett kellett átugratniuk, ami csak minden második résztvevőnek sikerült esés nélkül.
A szépséges Oasa-tó után változik a táj, kevesebb lesz a fa, és több a kanyar, a csúcs felé közeledve már köves hegyoldalakon haladunk. Itt minden adott egy jó kis lendületes autózáshoz vagy motorozáshoz, hiszen a táj hihetetlen, erdő híján
sokszor akár egy kilométerre is belátható az út
(ahol meg nem, ott segít felkészülni a kanyarokra a GPS), és szinte végig olyan tökéletes minőségű az aszfalt, hogy az embernek könnybe lábad a szeme.
Északon lankásabbak az emelkedők, de a hegység déli oldalán már meredek szakaszok is vannak, amelyek megkövetelik a motorfék használatát,
egy átlagautó fékei itt bizony könnyen túlmelegedhetnek.
Talán a szerpentinen látott, álcázó matricákkal borított új Renault Cliónak (vagy Capturnak) is a fékrendszerét tesztelték éppen a francia mérnökök.
Arra ügyelni kell, hogy
csak a Transalpina két végpontján lehet tankolni,
ráadásul a hegyen kb. másfélszeres átlagfogyasztással kell számolni egy sík úthoz képest. Csak egyetlen településen, Ráncán vezet keresztül az út, tehát kevés az étkezési lehetőség is.
Ruhákkal is készülni kell. Hiába volt a túra elején Szászsebesen még kánikula, a Transalpina középső, 2000 méteres tengerszint feletti részein bizony jól jött a pulóver, a hosszúnadrág és gyakran az esőkabát is, ugyanis
az időjárás meghökkentően változékony,
pár perc alatt a napsütéses idő szakadó esőre válthat, és vice versa.
Aki kedvet kapott a Transalpinához, annak tudnia kell, hogy az út legszebb és legmagasabban fekvő 25 kilométeres szakasza
kora ősztől késő tavaszig le van zárva,
és a köztes időben is csak nappal lehet használni, este nyolc és reggel hét óra között tilos a közlekedés.
A forgalomtól viszont nem nagyon kell tartani, különösen, ha hétköznap vetődik arra az ember, és 7,5 tonnánál nehezebb teherautókkal sem fog találkozni senki, mivel ezek a járművek ki vannak tiltva. Szerencsére a román autósok hírhedt kamikaze vezetési stílusa sem jellemző,
a legtöbben betartják a sebességkorlátozást és békésen nézelődnek,
a gyorsabb autókat többnyire előzékenyen elengedik.
Hétvégi programnak tökéletes a Transalpina, különösen, ha a kétórányi autózásra fekvő Transzfogarasi utat is beleveszik a túrába.
Ott viszont rosszabb minőségű a burkolat és nagyobb a forgalom is,
így aki csak az autózás vagy a motorozás vegytiszta élményét keresi, az jobban jár az előbbivel, és ne hallgasson Jeremyre.