Mivel a Tarraco is az MQB-A építőkészletet használja,
a gépészet megegyezik azzal, ami a Kodiaq-ben és a Tiguanban van.
Két benzinmotor érhető el: a hengerlekapcsolós 1,5-ös TSI Evo 150 lóerővel, hatsebességes kézi váltóval, elsőkerék-meghajtással, illetve a kétliteres, 190 lóerős TSI, amely kizárólag hétsebességes DSG váltóval és négykerék-hajtással rendelhető.
Mindkét dízel kétliteres, az egyik 150, a másik 190 lőerős. Előbbi elsőkerék-hajtással, hatsebességes kézi váltóval, utóbbi hétsebességes DSG sebességváltóval és összkerékhajtással érhető el, tesztautónkban gyengébb TDI dolgozott.
A Seat szerint a Tarraco az egyik legsportosabb hétszemélyes SUV modell a piacon, ami persze nem azt jelenti, hogy úgy fordul, mint egy Porsche Macan, hanem azt, hogy a kormányzása egy leheletnyivel nehezebb, és több érzést továbbít, mint a mackós mozgású testvérmodelleké, és
kanyarban mintha kevésbé dőlne náluk, bár így is billegős.
Ezek a hangolásbeli különbségek olyan minimálisak, hogy pusztán emiatt nem éri meg a Seatot választani.
Összességében kellemes érzés a fronthajtású Tarracót vezetni, mivel masszívnak, robusztusnak érződik, a 20 colos felnikkel és az alacsony oldalfalú, 235/45-ös gumikkal is
roppant kulturáltan rugózik,
és a hangszigetelés is parádés, az alig hallható motorzaj alapján nehéz eldönteni, hogy benzinest vagy dízelt vezetünk-e.
Az 1,7 tonnás tömegét egy pillanatra sem tagadhatja le a Seatok királya:
a nagy tehetetlenség minden irányváltásnál érezhető,
és a 150 lóerős, 340 Nm nyomatékú dízelmotor is éppen csak, hogy elég bele.
Érzésre nem ment olyan jól a tesztautó, mint amire a 9,8 másodperces gyorsulási adatot ismerve számítottam, sztrádán a nagy homlokfelület miatt a fogyasztás is megugrik, amely egyébként országúton 7, városban és autópályán 8-9 liter körül alakul. A pontos és rövid úton járó kézi váltóval
könnyű lefulladni, ha túl korán, kis sebességnél húzunk egy kettest,
amikor még nem szállít elég levegőt a hengerekbe a turbó.
A Tarraco egy igazán jól sikerült hétszemélyes SUV, az a fajta minőségi szabadidő-autó, amivel nem szabad terepre menni, de aszfalton majdnem olyan kezes és kényelmes, mint egy jó kombi, ráadásul a magas padkákkal és a földutakkal is elboldogul. A magas építés előnye a könnyű ki- és beszállásban, valamint a jó kilátásban is kijön, és az utastér is a legtágasabbak közé tartozik a mai mezőnyben.
Csak az árazás nem lett kerek. Mivel a Tarraco műszakilag megegyezik a Skoda Kodiaq-kal és a Volkswagen Tiguan Allspace-szel, elég fura, hogy mennyivel
többet kell érte fizetni.
A Skodát például 1,5-ös turbómotorral, alapfelszereltséggel már 7,88 millió forintért el lehet hozni, amiből egy jelenleg futó akció keretében még lejön további 600 ezer forint.
Még a legnagyobb presztízsű Volkswagen is elhozható az 1,5-össel 9,1 millióból a Skodáénál gazdagabb felszereltséggel, ezért érthetetlen, hogy a Seat árlistája miért indul 9,8 milliótól ugyanazzal a motorral (ennél a két márkánál használatautó-beszámítási akció él, 800, illetve 899 ezer forint értékben).
Igaz, hogy a spanyol kocsinak a legjobb a felszereltsége a háromból, de nem annyi a plusz extrák értéke, amennyit az árkülönbség indokolna, ami arra utal, hogy
a spanyolok az újdonság varázsát és az új formanyelvet fizettetik meg.
A hiányzó extrákat a másik kettőhöz egyenként is meg lehet rendelni, így azoknál nem kell olyan tételekért is fizetni, amire nincs is szükségünk.